Denk ik aan Johnny van Doorn
dan denk ik nooit aan Hoorn
niet de stad, niet de kaap, de zeeman, het koper
of die neus van dat beest
nee, ik denk nooit aan Hoorn
en dat is altijd zo geweest
Denk ik aan Johnny van Doorn
dan denk ik ook nooit aan de stad met die naam, het gat
dat ooit in een wereld van oorlog één foute gast teveel heeft gehad
een Duitse keizer vol duistere pap
destijds solliciterend naar een alles overtreffende trap
daarom denk ik nooit aan Doorn
dus ook niet voor de grap
Maar ik moet u hier bekennen
ik zat vroeger in The Ex, en die
openden ooit een avond vol dichters
in een jongerencomplex . . .
‘t Was een avond voor provincialen
vol muziek en poëzie
dus zoveel mensen waren er nie
maar wel veel te veel om op te noemen
dus okee ik noem er . . . drie
Johnny, en ik
en die andere die kenniknie
In de kleedkamer, na de soundcheck
raakte Johnny aan de praat
en ach je weet hoe dat dan gaat
hij wilde wel eens drummen, want dat kon-ie
zei Johnny . . .
dus okee doe maar mee, zo gezegd zo gedaan
we hadden daar namelijk een tweede drumstel staan
waar ie al improviserend om zich heen mee mocht slaan
en dus, die avond, in die tent
zat ik één, héél láng nummer lang
met drummer Johnny in een bent
Dus denk ik aan Johnny van Doorn
dan denk ik sinds 9 april 1983
godallemachtig, aan
Heiloo . . .
eh ja, hela, hallo, hello!
de engelse taal is prachtig en zo
maar ik bedoel hier dus geen hoge laag
wat dan wel, is dan de vraag
welnu, gewoon, heehoo, helaas, Heiloo
het zij zo
Geen idee meer hoe het klonk
ik heb sindsdien wat last van mijn gehoor
maar in dat heilloze honk
is The Ex sindsdien
nooit meer teruggevraagd of gezien
en dáár ben ik Johnny nog altijd dankbaar voor
—2013